Talaan ng mga Nababahalang Nilalang #2

Introduksiyon

Bawat isa sa atin ay may kinikipkip na takot o pangamba sa buhay. Maging tayo man ay babae o lalaki, bata o matanda, mayaman o mahirap, nakakaramdam rin tayo ng takot at pagkabalisa paminsan-minsan. Doon lang yata tayo nagkakapantay-pantay. May iba’t-ibang dahilan kung saan nagmumula ang takot o pangamba sa buhay natin: nariyan ang gutom, sakit, kamatayan, utang, kasalanan, pagkalugi sa negosyo, pagkabigo, pagkasawi, kawalan ng pag-asa, pag-iisa, pagtanda at maraming pang iba.

Ang seryeng ito ay para sa mga taong nababahala, balisa, nakakaramdam ng takot at pangamba sa kanilang buhay. Ito ang Talaan ng Mga Nababahalang Nilalang. Sasalaminin nito ang mga pangamba na nararamdaman ng bawat isa sa pang araw-araw na buhay.

Isang Umaga sa Buhay ni Robert

November 14
8:14 AM


… Now I want to tell you, gentleman, whether you care to hear it or not, why I could not even become an insect. I tell you solemnly that I wanted to become an insect many times. But I was not even worthy of that. I swear to you, gentleman, that to be hyperconscious is a disease, a real positive…

“Santolan Station, Santolan Station. Kindly take care of your belongings while inside the train...”

Shit!

Eto na naman! Kinakapos na naman ako ng hininga, pakiramdam ko tuyong-tuyo ang lalamunan ko. Ang hirap lumunok, masakit sa lalamunan, tuyo, walang laway. Pero kahit masakit, gusto kong lumunok ng lumunok dahil kinakapos ako ng hininga at dahil tuyong-tuyo ang lalamunan ko, tikhim ako ng tikhim na para bang may sakit na ewan ko, di ako sure. Pero parang gumagaan ang pakiramdam ko kapag tumitikhim ako. Para tuloy akong may sakit, naririnig ng mga katabi ko ang madalas kong pagtikhim, nakakahiya. Ano kaya ang diperensiya?

“Shaw Boulevard. Shaw Boulevard Station…”

Putang-inang lalaki to! Ano kayang tinitingin niya sa akin? Kung makatingin akala mo… May dumi ba ako sa mukha? Sa ulo? Nakalitaw ba ang mga balakubak ko? Kaliligo ko lang. Shit! Tumigil ka sa katitingin.

Saan na ba ako..? Ah, dito…

…disease. Ordinary human consciousness would be to much for man’s everyday needs, that is, half or a quarter of the amount which falls to the lot of a cultivated man of our unfortunate nineteenth century, especially one who has a particular misfortune to inhabit Petersburg, the most abstract and…

Putang-ina! Istorbo talaga! Bakit ganito ang nararamdaman ko lagi ilang minuto pagkatapos kong magkape ng barako? At ano naman ang iinumin ko sa umaga kasabay ng pandesal kundi kape lang dahil lagi akong nagmamadali sa pagpasok.

Putang-ina! Ito na nga lang bisyo ko, ganito pa nararamdaman ko. Mabuti pa ang alak, wala akong nararamdaman kapag nakakainom.

Fuck! Sumasakit din ang leeg ko, stiff neck ba to? Kanina ko lang naramdaman to, pagkagising ko.

“Boni Station, Boni Station. Kindly don’t block the…”

… am writing all this to show off, to be witty at the expense of man of action; and what is more, that out of ill-bred showing off, I am clanking a sword, like my officer. But, gentleman, who ever can pride himself…

Aray ko!

Fuck!

Kung ano-ano na lang ang nararamdaman ko sa katawan. Putang-ina! Mamamatay na yata ako? Shit! Wala namang maagang namamatay sa mga Santos, si tatay nga seventy-nine years old na malakas pa rin. Kung sakali ako palang. Shit! Knock on wood.. walang kahoy. Pwede na tong bakal.

“Buendia Station. Buendia Station. Kindly allow the elders, …”

“Ayala! Pasong Tamo! Ayala!”

“Bayad ho!”

Aray ko!

Fuck!

Putang-ina! Dumidilim ang paningin ko. Mamamatay na yata ako, dito pa ako aabutan sa gitna ng Buendia. Napakaabsurd naman kapag dito ako namatay. Sino ang tutulong sa akin? Hindi man lang ako bibigyan ng marangal na kamatayan?

Aray ko!

Shit!

“Para ho! Sa tabi lang.”


Wakas




Halaw ang larawan sa: http://media.photobucket.com/image/mrt%20passenger%20pics/RonnieR_2008/MRT3ride.jpg