Tumayo ang ale at hinaplos-haplos ang nananakit na beywang at nag-inat sapagkat tatlong oras na siyang nakaupo sa isang bangkito. Nakakaramdam pa rin siya ng pananakit ng likod kahit na gabi-gabi niyang ginagawa ito. Mabuti na lang may dalang siyang payong at kahit na sira ito kahit papaano ay may silbi pa rin sa kanya, hindi gaanong nabasa ang kanyang likod kanina habang malakas ang buhos ng ulan, ang kanyang mga paa ang hindi nakaligtas, nangungulubot na ngayon dahil sa tagal na pagkakababad sa rumaragasa at maruming tubig na galing sa bangketa at katulad ng mga nagdaang gabi, tag-ulan na kasi kaya matumal ang benta. Sa loob ng apat na oras na nasa ilalim siya ng poste, nahahamugan, nauusukan, nilalamok at nauulanan, tatlong balot palang ang kanyang nailako at anim na piraso ng sigarilyo, at kahit na gabi-gabi niyang ginagawa ito ay inaantok pa rin siya sapagkat kinabukasan pag-uwi niya ay hindi naman siya makakatulog dahil maghahanap siya ng mangangailangan ng kanyang serbisyo bilang labandera. Nakakaramdam na ang ale ng gutom ngunit hindi siya makabili kahit mamon man lang dahil naaalala niya ang kanyang mga anak na pinakain niya ng tig-isang pirasong biskwit kanina bago siya umalis. Sana tulog na sila ngayon nang hindi nila maramdaman ang pagkalam ng kanilang sikmura, aniya. Tumitilaok na ang mga manok, oras na para umuwi ang ale ngunit mabigat ang kanyang mga paa hindi dahil sa pagod kundi sa liit ng kinita. Hindi pa sapat na pang-almusal at pang baon ng mga bata sa eskuwela. Hindi bale aniya, may pag-asa pa, meron pa.
xxx
20 Hulyo 2011
No comments:
Post a Comment